Fransız yazar, oyuncu ve fotoğrafçı Carole Achache 2016 yılında, ardında binlerce fotoğraf, ses kaydı, mektup bırakarak intihar eder. Carole’un yönetmen olan kızı Mona Achache, annesinin ölümünün kendisine başlarda bir özgürleşme yanılsamasını verdiğini söyler. Ancak aslında annesinin hikâyesinden, kökenlerinden kaçmaktadır. Uzun süre hiçbir eşyaya dokunmaz, annesiyle olan tüm bağlarını reddeder. Zamanla, eşyaları inceleme dürtüsüne karşı gelemez, böylece onun hiç bilmediği yönleriyle tanışır. Tüm bu süreç, annesi hakkında bir film yaratma arzusunu peşinden getirir. Her şeyi yeniden canlandırırken Mona gerçek olanın ötesine geçer ve annesinin hayatında önem taşıyan kişileri profesyonel oyunculara oynatır.
Marion Cotillard
Carole Achache
Mona Achache
Herself
Marie Bunel
Kathleen Evin
Marie-Christine Adam
Florence Malraux
Pierre Aussedat
Nikos Papatakis
Jacques Boudet
Daniel Cordier
Didier Flamand
Jorge Semprún
Brigitte Sy
Monique Lange (voice)
Àlex Brendemühl
Juan Goytisolo (voice)
Jeremy Lewin
Jean-Jacques Salomon (voice)
Sıkıcı bir film olmuş
Yarım saat izledim ve bıraktım. Sıkıcı...Fransızlar yapamıyorlar.
Kesinlikle hepimizin konuşmaya ihtiyacı var. Korkularımızdan, güvensizliklerimizden ve zayıf görünmek istemememizden dolayı birbirimizle konuşmadığımız için bu kadar çok hayal kirikligi ve mutsuzluk oluyor, ama konuşmak hayati önem tasiyor Sonuçta, insan çok yönlü bir kişiliktir ve her durumda, farklı insanlarla farklı kılıklara bürünür ...Ebeveynleriniz, arkadaşlarınız veya akrabalarınız aniden arkasini dönüp gittiginde, muhtemelen cevaplanamayacak olan kendi sorularınızla baş başa kalırsınız. Neyi yanlış yaptım? ? Benim bir suçum var mı? Asıl soru neden paylaşılmadı? hayatin falanlari filanlari .......ööff baydi SIKTI diyenide olacak benim gibi sonunu merak edip sonuna kadar bekleyenide belki cok seveni de ollur filmin ..... siteye tesekkurederim
Sevgili zagor, yorumuna istinaden muhakkak izleyeceğim. Okadar güzel ve içten aciklamissin ki kayıtsız kalamadım. Malesef konuşmak istediğimiz kadar susup vazgeçtiklerimizle doluyuz. Ve farkinda olmadan en basindan olumsuz sonlar hazırlıyoruz kendimize. Sonra havada uçuşan nedenler, nasıllar, nicinler... cevabını bildiğin soru karşısında susup bilerek kaybetmek gibi. Konuşsak hersey çözülecek ama biz susmayı yegliyoruz.